جوانِ پیشرو دلیلِ اُمید
معرفی کتاب پرسش ها و پاسخ های دانشجویی
31 تیر 1392
به نام خدا
نام کتاب : پرسش ها و پاسخ های برگزیده (ویژه ماه مبارک رمضان)
نگارنده : گروه مؤلفان (آقایان محمد رضااحمدی، ابوالقاسم بشیری ، سید ابراهیم حسینی، حسن رمضانی، سید مجتبی حسینی، علی زینتی، حمیدرضا شاکرین، نعمت الله صفری، سید محمدتقی علوی، صالح قنادی، محمدرضا کاشفی، سید سعید لواسانی، علیرضا محمدی و کاظم مصطفایی)
ناشر : دفتر نشر معارف
اداره مشاوره و پاسخ معاونت آموزش و تبلیغ نهاد، محفل انسی فراهم آورده است، تا ابر رحمت پرسش ها را به “زمین اجابت” پذیرا باشدو نهال سبز دانش را بارور سازد. این کتاب برگزیده ای از پرسش ها و پاسخ های ماه رمضان است که تحت هشت گروه علمی و تخصصی به شرح ذیل پاسخ داده شده است.
1. گروه تفسیر، علوم قرآن و حدیث؛ 5. گروه تربیتی و روان شناسی
2. گروه احکام و مسادل شرعی؛ 6. گروه اندیشه سیاسی
3. گروه فلسفه، کلام و دین پژوهی؛ 7. گروه فرهنگی، اجتماعی؛
4. گروه اخلاق و عرفان؛ 8. گروه تاریخ و سیره ؛
در این کتاب پرسش ها در 4 بخش که هریک دارای چندین فصل هستند تنظیم گردیده است:
بخش اول: ماه مبارک رمضان
بخش دوم: تاریخ و سیره
بخش سوم: فلسطین و قدس
بخش چهارم: احکام ماه رمضان
گردآوری، تلخیص و تنظیم: اندیشه گرایش تفسیر و علوم قرآن
4 نظر
محکومیت حمله خمپاره ای به حرم حضرت زینب(س)
31 تیر 1392
حجت الاسلام والمسلمین محمودرضا جمشیدی در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، ضمن محکومیت حمله خمپاره ای به حرم حضرت زینب(س)، اظهار داشت: این حمله یادآور جنایت یزیدیان و هتک حرمت به خاندان اهلبیت(ع) است.
وی با اشاره به تعرض مرقد حجر بن عدی از صحابی حضرت رسول(ص) و امیرالمومنین(ع) در ماه های گذشته، تصریح کرد: این جنایت و حملات مشابه نشان می دهد، کسانی که مبادرت به این اعمال می‌کنند، هیچ گونه حرمتی برای اماکن مذهبی و مقدس قائل نیستند.
مدیر حوزه های علمیه خواهران خاطرنشان کرد: این گروه‌های منحرف به دنبال محو آثار ارزش اسلامی و مقدس مسلمانان هستند و برای آن ها فرقی نمی کند که چه کسی باشد.
حجت الاسلام والمسلمین جمشیدی با تاکید بر محکومیت مجامع بین المللی در قبال حمله خمپاره ای به حرم حضرت زینب(س)، گفت: مسلمانان، آزاد اندیشان، مدعیان حقوق بشر و تمام کسانی که مدعی احترام به آزادی های انسانی و بشری هستند باید نسبت به این حمله ددمنشانه ابراز انزجار نشان داده و آن را محکوم کنند.
وی در ادامه یکی دیگر از مسببان این جنایت را حامیان تروریست ها دانسته و تصریح کرد: در حقیقت این حامیان تروریستی هستند که از گروه های منحرف پشتیبانی می کنند و ما شاهد این گونه جنایات هستیم.
وی با تاکید بر این که یکی از گروه های تروریستی از عنوان ارتش آزاد برای خود استفاده می کنند، خاطرنشان کرد: هتک حرمت نوامیس و مقدسات اسلامی، معنی و مفهوم آزادی، از نظر این گروه های تروریستی است.
مدیر حوزه های علمیه خواهران با اشاره به شعارهای پوشالی این گروه های تروریستی ابراز داشت: اعتقادات اسلامی با اقدامات و جنایت های مداوم آنها، زیر سوال رفته است.
حجت الاسلام والمسلمین جمشیدی با تاکید بر اینکه استکبار جهانی به سرکردگی آمریکا حامی و مشوق این گروه های خشک مغز وهابی است که در واقع دشمن اسلام هستند، تصریح کرد: مردم و مسلمانان در سراسر دنیا خشم، فریاد و اعتراض خود را متوجه حامیان گروه های تروریستی کنند، تا در آینده شاهد تداوم این گونه حملات و جنایات نسبت به اماکن مذهبی در سراسر دنیا نباشیم.
لبخندهای امام حسن (علیه السلام)
30 تیر 1392
امام حسن علیهم السلام دوست بذله گو و شوخ طبعی داشت که گهگاه خدمت آن حضرت می رسید و با سخنان خود مایه شادی آن بزرگوار را فراهم می ساخت. مدتی بود که او به امام سر نمی زد تا آنکه که یک روز نزد حضرت آمد. امام علیه السلام فرمود: «چطوری؟» مرد پاسخ داد: «نه چنانم که خدا دوست می دارد، نه چنانم که شیطان دوست می دارد و نه چنانم که خودم دوست می دارم.»
امام حسن علیه السلام از این حرف خنده اش گرفت و با تعجب پرسید: «چرا؟» مرد عرض کرد: «زیرا خدا دوست دارد که از او اطاعت کنم و نافرمانی اش نکنم که چنین نیست. شیطان هم دوست دارد که مدام نافرمانی خدا کنم و اصلاً اطاعت نکنم که چنین نیز نیستم (و گاهی حرف خدارا گوش می دهم). خودم هم دوست دارم که هرگز نمیرم، چنین نیز نیستم (و روزی باید بمیرم)».
همان جا مردی برخاست و از امام علیه السلام پرسید: «ای پسر رسول خدا! چرا ما از مرگ بدمان می آید و آن را دوست نمی داریم؟» حضرت فرمود: «شما آخرتتان را خراب و دنیایتان را آباد کرده اید و برای همین، رفتن از جای آباد به جای خراب را خوش نمی دارید.»
منبع: بحارالانوار، ج 6، ص 129_ ج 44، صفحه 110
ماه رمضان، بهار دعا براي امام زمان
30 تیر 1392
در اين ماه عزيز، راز و نياز با خداوند بيشتر شده، دعاها رونق خاصي مي يابند. در هيچ يك از ماه های سال، اين همه سفارش به دعا كردن نشده است. در ادعيه ی اين ماه به طور ويژه به امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف عنايت شده است و در چندين مورد، ياد، نام و دعا براي حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف به چشم مي خورد؛ آنچه در اين ادعيه، نمايان است، آرزوها و خواسته هايی است كه تا به حال، جامعه ی بشري به خود نديده، فقط در عصر ظهور به آنها خواهد رسيد؛ بنابراين خواندن اين دعاها و درخواست محتوای آن به گونه ای طلب نزديكتر شدن زمان ظهور است؛ به زبان ديگر، خلاصه ی اين دعاها، اين است:
«اللَّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِيِّكَ الْفَرَج».
وسیله آزمایش
29 تیر 1392
شال سفید نماز را می چسبانم به صورتم تا آب وضو را نیمه خشک کند و بلافاصله می اندازمش روی سرم. دارم به سکوت صبح، گوش می دهم و صدای باد پنکه اتاق. گیره کوچکِ سفید رنگِ کنار جانماز را برمی دارم، مثل همیشه نگاهش می کنم. شال را روی سرم تکان می دهم تا از منظم بودنش مطمئن شوم. بعد دو طرفش را زیر گلویم به هم نزدیک می کنم و گیره را باز می کنم تا بتواند این طرف را به آن طرف الصاق کند. بلند می شوم. تای چادر نماز سفید گلدارم را آرام آرام باز می کنم و می اندازمش روی سرم. اذان می گویم و الله اکبرِ نیت را. صدای گریه بچه شیرخواره همسایه بلند می شود. تازه از خواب بیدار شده. اهدنا الصراط المستقیم را که می گویم دیگر دست و پایم را گم می کنم. بچه دارد گریه می کند و نمی دانم چرا مادرش به فریادش نمی رسد. دلشوره می گیرم. صدای بچه هر لحظه بلندتر می شود. انگار مثلا ترسیده باشد یا احساس بی پناهی کرده باشد و گریه را ساز کرده باشد تا بی پناهی اش را به کلمه که نه، به صوت بکشد. هی به خودم نهیب می زنم که وسط نمازی و باید شش دانگ حواست جمع و جور باشد. ولی بی فایده است. نهیب هایم این بار بی اثر باقی می مانند و درجا خشک می شوند. ناخودآگاه نمازم را تندتر می کنم. نمی فهمم چه می گویم. نمی دانم چرا فکر می کنم اگر زودتر نمازم تمام شود می توانم به داد این طفل معصوم برسم.
به تشهد که می رسم اشکم بی اختیار چکه می کند روی چادر و خودش را لابلای تار و پود آن گم و گور می کند. السلام علیکم و رحمة الله و برکاته… گریه بچه تبدیل به نفس نفس می شود و در میان قربان صدقه های مادرش رنگ می بازد. بلند می گویم: عزیز دلم و دیگر نمی فهمم این همه اشک درجا برای چه به چشم هایم هجوم می آورند و خودم متعجب می نشینم به تماشای خودم. منی که نه بچه را دیده بودم و نه حتی مادرش را، چرا این همه دل نگران چند لحظه گریه هایش شده بودم؟
هوا دارد روشن می شود. قامت می بندم برای یک نماز آرام و در حد توانم، باتوجه. یادم می افتد به جمله ای که همین چند وقت پیش نوشتم: اگر روزی مادر شوم یا خودم دیوانه می شوم یا طفل معصوم از همه جا بی خبر را دیوانه می کنم!
+ و بدانید اموال و اولاد شما وسیله آزمایش اند. (سوره انفال/ آیه 28)
به قلم: ف.اسلامی
