بسم الله الرحمن الرحیم

خداوند به حضرت داوود (علیه السلام) وحی کرد که

اى داوود! هر گاه از بنده ی مؤمن من گناهى سر زند،

سپس از آن پشیمان شود و توبه كند و وقتی که از آن گناه یاد كند

و از من شرمنده شود، او را مى بخشــــــــم.

و آن گناه را از یاد فرشتگانى كه بر او نگهبانند مى برم

و گناهش را به كار نیك تبدیل می كنم

و از هیچ كس پروا ندارم، چرا که من مهربانترین مهربانانــــم

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ص130

ای خدای مهربانم! مهربانترین مهربانان! اگر باز هم از یاد بردیم آنچه با تو عهد کردیم و باز توبه شکستیم تکلیفمان چه می شود.

تو که چنین بی حساب ما را می بخشی چه می شود که باز فراموشمان می شود.

خدای مهربانم از تو می خواهم ایمانم را انگیزه ام را چنان قوی کنی که گر توبه شکستم باز سوی تو آیم.

خدایا چنان در دینم ثابت قدمم دار که لحظه ای حتی لحظه ای از یادت غافل نشوم و ذره ای غیر تو در دلم راه نیابد. که چه یافت آنکه تو را گم کرد و چه گم کرد آنکه تو را یافت …

کمکم کن آنچه انجام می دهم تنها برای رضای تو باشد نه غیر تو؛ که چون اینگونه شود مرا به غیر خود وامگذاری.

خدایا چگونه توانم لحظه ای روی برگرداندنت را تاب آورم که تنها امیدم تو هستی

و تو برایم از همه دنیا کافی!

دلنوشته اندیشه رشته تفسیر و علوم قرآن

فرهنگ محاوره، فرهنگ مـــردم است نه مردان و قرآن کریم هم بر اساس همین ‌فرهنگ محاوره سخن مى‌گوید. گاهى ذات اقدس الله مى‌فرماید: مریم علیها السلام ‌نمونه مردم خوب است، یا آسیه نمونه مردم خوب است ”وضرب الله مثلا للذین آمنوا ‌امراه فرعون 1“

در مورد زن نوح و لوط هم فرمود اینها نمونه مردم بد هستند. ”ضرب الله ‌مثلا للذین کفروا امراه نوح وامراه لوط 2”  ائمه‌(علیهم السلام) نمونه مردم خوبند و همه ‌افراد جامعه، چه زن و چه مرد باید به آنها اقتدا کنند، فاطمه زهرا‌(سلام الله علیها) هم ‌این‌چنین است، نمونه مردم خوب است، نه نمونه زنان خوب. ذات اقدس الله در آیه‌اى که ‌تلاوت شد نفرمود نمونه زنان خوب زن فرعون است، نفرمود نمونه زنان خوب مریم است ‌بلکه فرمود مریم و آسیه نمونه مردم خوب هستند.‌

خلاصه انسان خوب، نمونه انسان‌هاى دیگر است چه مرد باشد چه زن. خداوند ‌متعال در سوره مبارکه‌ ‌نحل مى‌فرماید: ”من عمل صالحا من ذکر او انثى وهو مومن ‌فلنحیینه حیوه طیبه 3” اگر کسى داراى جان و عقیده سالم بود و کارهاى صالح انجام ‌داد، زن باشد یا مرد، ما به او حیات طیبه مى‌دهیم.

در اواخر سوره‌ ‌آل‌عمران (که ‌مستحب است انسان موقعى که براى نماز شب بر مى‌خیزد آن جملات را قرائت کند) ‌آنجا آمده است ”فاستجاب لهم ربهم انى لا اضیع عمل عامل منکم من ذکر او انثى ‌بعضکم من بعض 4”

اگر کسى مومن باشد و عمل خیر انجام دهد چه زن و چه مرد، اجر ‌او را ضایع نمى‌کنیم. در سوره مبارکه احزاب هم مفصلا مردان و زنان را کنار هم ذکر ‌مى‌کند. ”ان المسلمین والمسلمات والمومنین والمومنات والقانتین والقانتاتا 5“‌ بنابراین هرگز خطاب‌هاى قرآنى به مردان نیست، خطاب به مردم است.‌
————————————-
پی نوشت
‌(1 سوره تحریم، آیه‌11 ‌
‌(2 سوره تحریم، آیه‌‌‌10 ‌
‌(3 سوره‌ ‌نحل، آیه97 ‌
‌(4 سوره آل‌عمران، آیه‌‌195 ‌
‌(5 سوره احزاب، آیه‌‌‌35 ‌

نویسنده: علامه جوادى آملى

منبع: روزنامه رسالت

انسان نماز را خوب بخواند، با توجه بخواند، حضور قلب داشته باشد. حضور قلب يعنى انسان از آنچه كه ميگويد و آنچه كه در ذهنش ميگذرد و بر زبانش جارى ميشود، غافل نباشد؛ اينجور نباشد كه نفهمد. مثلاً من كه حالا دارم با شما حرف ميزنم، خب، شما مخاطبيد. انسان توجه دارد كه يك مخاطبى دارد و دارد گوش ميكند و دارد حرف ميزند. در نماز هم همين جور باشد؛ يك مخاطبى داشته باشيم، با او حرف بزنيم. من حتّى عرض ميكنم اگر كسى معناى نماز را هم نداند، اصلاً هيچ نداند معناى اين عبارات چيست، اما همين قدر بداند دارد با يكى حرف ميزند، دارد با خدا حرف ميزند، اين قضيه انسان را نزديك ميكند - «قربان كلّ تقىّ»- اين خودش مقرب است؛ تا اينكه حالا مثل ماها كه معنايش را ميدانيم و تفسيرش را ميدانيم و چندين كتاب درباره‌اش خوانده‌ايم، اما وقتى كه نماز ميخوانيم، بالمرّه يادمان ميرود كه چه كار داريم ميكنيم. به قول صائب - حالا شعرش يادم نمى‌آيد، اما مضمونش اين است - غير از خدا كه به يادت نمى‌آيد، هر چى ديگر توى نماز يادت مى‌آيد؛ گم كرده باشى، پيدا ميكنى. ۱۳۹۰/۰۱/۲۳

حضور قلب و توجه، كارى است كه به تمرين احتياج دارد. كسانى كه اين كارها را كرده‌اند و بلدند، به ما ياد مى‌دهند كه انسان بايد در حال نماز، خود را در حضور يك مخاطب عالى‌شأن و عالى‌مقام كه خالق هستى است و مالك همه‌ى وجود انسان است، احساس كند. هر مقدار از نماز كه توانست اين حالت را داشته باشد، به تعبير روايات اين نماز، نمازِ مقبول است و آن خاصيت و اثر را خواهد بخشيد. و ديگر آثار نماز - كه نمى‌شود آثار نماز را در چند جمله يا در چند فقره‌ى كوتاه خلاصه كرد - بر اين مترتب مى‌شود. ۱۳۸۵/۰۶/۲۷

نماز همان ذكرى است، همان آب حياتى است كه انسان به دل خود مى‌بخشد؛ نمازِ با توجه؛ توجه به معنا، توجه به اينكه در مقابل خدا قرار داريم. نماز را اين‌طورى بخوانيد. وقتى به نماز مى‌ايستيد، به ياد بياوريد كه در مقابل خداوند متعال ايستاده‌ايد و داريد با او حرف مى‌زنيد. در سرتاسر نماز سعى كنيد اين حالت حفظ بشود، آنوقت اين نماز اثر مى‌گذارد و دل انسان را مثل اكسير عوض مى‌كند. اكسير ماده‌ى كيميايى است كه مى‌گويند مس را طلا مى‌كند. دل ما از مس هم كه باشد، اكسير ذكر آن را به طلا تبديل مى‌كند. اين، خيلى مهم است. ۱۳۸۶/۰۲/۱۹

منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR

باید عبادات را شناخت. عبادات هم جسم و روحى دارند. جسم عبادات، به تنهایى كافى نیست. نماز را كه انسان بخواند ولى در حال نماز توجه به خود ذكر نداشته باشد، ملتفت نباشد كه چه مى‌گوید و با چه كسى حرف مى‌زند، مضامین نماز را به‌كلى از روى غفلت ادا بكند، این نماز، نماز بى‌فایده‌اى است.

البته كسانى كه عربى نخوانده‌اند و معناى این جملات را نمى‌دانند، اگر در حال نماز همین اندازه توجه پیدا كنند كه با خدا حرف مى‌زنند و به یاد خدا باشند، این هم بهره خوبى است؛ ولى سعى كنید كه معناى نماز را بدانید. یاد گرفتن معناى نماز، كار خیلى آسانى است؛ خیلى زود مى‌توانید ترجمه این چند جمله را یاد بگیرید. نماز را با توجه به معناى آن بخوانید. این نماز است كه «قربان كلّ تقىّ» خواهد بود. نمازْ نزدیك‌كننده انسان به خداست اما نزدیك‌كننده انسان باتقوا. ۱۳۶۹/۰۲/۰۶

همه‌ى آحاد نمازگزار بايد سعى كنند كه نماز را با توجه به معانى كلمات بخوانند، يعنى در نماز با خداى عزيز و رحيم سخن بگويند. اين است آن سرچشمه‌ى فيضى كه جان نمازگزار را سيراب مى‌كند. البته اين حقيقت نبايد دستاويزى براى نفس بهانه‌گير باشد كه اگر توفيق چنين توجه و حضورى نيافت، نماز را ترك كنند. نماز در هر صورت واجب و فريضه است و تاركِ نماز بزرگترين فرصت ارتباط با خداوند سبحان را از دست مى‌دهد.

لازم است دست‌اندركاران، اوراقى شامل ترجمه‌ى نماز در همه‌ى سطوح، فراهم و ميليونها نسخه از آن را در همه جا منتشر كنند. به هر كسى بايد اين امكان را بدهيد كه معانى كلمات نماز را بفهمد. ۱۳۷۷/۰۶/۱۸

منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی  KHAMENEI.IR