وَ قالَ رَبُّکُمُ ادعُونی أستَجِب لَکُم …

پروردگارتان فرمود: مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم …

حلول ماه رجب است و اکنون که باران رحمت حق جاری است باید اندیشید، گامی برداشت و خود را در معرض این قطرات زلال قرار داد تا از نسیم حیات بخش این ایام بهره مند گردید.

چرا که آنچه از گفته اهل بیت علیهم السلام آشکار است، استغفار و باز نگری در اعمال خود از بهترین اعمال ماه رجب است.

ای کاش ما نیز به گفته مولایمان امام صادق علیه السلام زمانی که ندا سر می دهند “أین الرّجبیون؟“

خطاب این پیام باشیم.

حلول ماه رجب المرجّب و ولادت با سعادت پنجمین اختر تابناک امامت و ولایت

امام محمد باقر (ع) را به شیعیان و به محضر امام عصر (عج) تبریک و تهنیت عرض می نمائیم

پسرش را آورده بود دکتر. چشم هایش زلال و قشنگ بودند، بدون ذرّه ای رنگ و لعاب.

منشی صدایشان کرده بود بیایند در جایگاه انتظار بنشینند تا نوبتشان شود. هرچقدر پسرش اصرار کرد ننشست، بعد آرام هُلش داد سمت صندلی و بهش فهماند که اینطوری راحت است.

عاشق چشم هایش شده بودم. مهربان بودند و حال آدم را خوب می کردند. باید اعتراف کنم که اصلا به خاطر جذبه ی چشم ها بود که هم کلامش شده بودم. بین کلاممان دیدم این پا، آن پا می شود و انگار دارد دردی را مخفیانه تحمل می کند. پرسیدم «پاتون درد می کنه؟» پشت کرد به پسرش که ول شده بود روی صندلی؛ و آرام برایم گفت از درد مرموزی که چند ماه است دارد توی پهلویش تحمل می کند و نگذاشته احدی بویی ببرد. می گفت هر چند وقت یک بار از شدّت درد بی هوش می شوم و بعد از چند ساعت خود به خود به هوش می آیم و به همه می گویم از خستگی است.

زن نگفت به خاطر هزینه های دوا درمان به هیچ کس نمی گوید و نگفت که تمام دارایی اش را می خواهد برای درمان پسرش؛ چشم هایش اما همه چیز را می گفتند. بلند هم می گفتند.

و من شرمسار از این همه فداکاری؛

زیر لب سفارش پهلوی دردناک زن را به خانوم فاطمه (سلام الله علیها) می کردم و قسمشان می دادم و از ایشان قول می گرفتم، نظری کنند و او را از این همه رنج به یک باره نجات دهند. مادری که خود نمونه ایثار و محبت بود.

+ سر قنوت نمازهایتان یا هر وقت کمی فقط کمی سیمتان وصل شد مریض ها را، علی الخصوص آنها که آهی در بساط ندارند، دعا کنید.

قلم: ف.اسلامی

آیت‏اللَّه میـــــرزا احمـد آشتیـانی، فقیــه و فیلسوف شیــعی، فرزند کوچک میــــرزا حسن مجتهـــد آشتیــانی، فقیه سرشناس روزگار مظفرالدین شاه قاجار و ناصرالدین شاه، در حدود سال 1261ش (1300ق) در تهران به دنیا آمد.

وی پس از تحصیل علوم مقدماتی، چندی به درس فقه و اصول پدر خویش حاضر گشت و پس از رحلت او، در حوزه درس استادان دیگری چون شیخ مسیح طالقانی و سید عبدالكریم لاهیجی حضور یافت.

ایشان همچنین پس از مدتی حكمت مشاء، حكمت متعالیه، عرفان نظری، طب و ریاضیات و نجوم را آموخت و به مقاطع بالای علمی رسید. آیت اللَّه آشتیانی در چهل سالگی رهسپار نجف گشت و افزون بر كسب فیض از محضر استادانی چون میـــرزای نایینی و آقاضیاءالدین عراقی، خود نیز مجلس درس فلسفه دایر ساخت.

ایشان پس از اقامت ده ساله در نجف، به ایران بازگشت و بقیه عمر را در تهران به تدریس فقه و اصول و علوم عقلی، تالیف كتاب و ارشاد مردم گذراند. این عالم ربانی علاوه بر احاطه بر علوم عقلی و نقلی، در طبِّ قدیم و دانش ریاضی نیز دست داشت و خط را به نیكویی می نوشت.

وی عارفی خوش خلق، متواضع، سلیم النَّفس، متعبّد و پارسا بود.

از میرزا احمد آشتیانی آثار متعددی به جای مانده است كه نامه رهبران، لوامِعُ الحقایق، مقالات احمدیه و كلمةُ الطیبَه و نیز بیش از سی حاشیه و شرح بر اكثر كتب مهم فقه و اصول و فلسفه و حكمت و عرفان، از آن جمله‏اند.

سرانجام این عالم ربانی در 5 تیر ماه 1354 ش برابر با 15 جمادی الثانی 1395 ق در نود و پنج سالگی در تهران درگذشت و در صحن حرم حضرت عبدالعظیم(ع) در ری به خاك سپرده شد. میرزا احمد آشتیانی به هنگام وفات، متصدی مدرسه علمیه مروی، بزرگ‏ترین حوزه علمیه تهران بود.

پ.ن مدیر وبلاگ: چه خوب که امروز بمناسبت بزرگداشت این فقیه و فیلسوف بزرگوار، یکی از رفتارها و منش های ایشان را سرمشق نموده و سعی کنیم رفتار های مثبت این بزرگان را با تمرین بیشتر در خود نهادینه کنیم. صفاتی چون خوش خُلقی، تواضع و …  آدمی به هر رفتاری عادت کند با آن انس می گیرد.

پس چه خوب که با رفتار های مثبت خو گیرد.

سیزدهم جمادی الثانی، یادآور روزی غم انگیز است؛ روزی که در آن مادری فداکار و بانویی با عظمت از تبار دلاوران، به سوی معبود پر کشید. ام البنین، مادر پسرانِ علی علیه السلام، بعد از عمری تلاش، شکیبایی و استقامتْ با اهدای چهار فرزند رشید به پیش گاه مولایش، حسین بن علی علیه السلام، با دلی مالامال از محبت و عشق، راهی دیار دوست شد و در بقیع، آرام گاهِ خوبان، در جوار دیگر فرزند زهرا علیهاالسلام برای همیشه رحل اقامت افکند.

نامش فاطمه و کنیه اش امُّ البنین (مادر پسران) است. پدرش حِزام، و مادرش ثمامه یا لیلاست. همسرش علی بن ابی طالب علیه السلام و فرزندانش عباس علیه السلام، عبداللّه، جعفر و عثمان هستند که هر چهار نفرْ در سرزمین کربلا و در رکاب امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند. آرام گاه وی در مدینه منوّره و قبرستان بقیع است.

ام البنین، همسر علی علیه السلام و مادر سردار کربلا، نزد مسلمانان جایگاهی ویژه دارد، چون نزد خداوند از مقام و منزلتی والا برخودار است، و این مقامْ به واسطه تقدیم خالصانه فرزندان در راه خدا و استواری و عبودیت ایشان است. از این رو، مؤمنانِ حاجت مند و دردمند او را به درگاه حضرت باری تعالی شفیع و واسطه قرار می دهند، و غم واندوهشان را با زیارت مزار آن بانو می زدایند.

روز 13 جمادی‌الثانی، سالروز وفات حضرت ام‌البنین سلام الله علیها در تقویم رسمی کشور با نام روز تکریم مادران و همسران شهدا ثبت گردید.

در عشق اهل بیت كه فانی ترین شدی
خود قبله ی قبیله ی اهل یقین شدی
ای معنی نجابت و ای مظهر حیا
بانوی خانه ی شه خانه نشین شدی
با نیّت كنیزی اطفال فاطمه
اُمّ الوفا، عروس ابوالمؤمنین شدی
از عطر مهربانی و عشق و صفای تو
بیت “علی” شبیه بهشت برین شدی
آورده ای پسر كه شود یاور حسین
تنها تویی، تویی، تو كه اُمّ البنین شدی
حور و ملك به منصب تو رشك می برند
در بین مادر شهدا بهترین شدی
راهی ست از مزار تو تا منتهای عرش
با تو بقیع فخر تمام زمین شدی
شاعر : رضا فراهانی

سالروز آسمانی شدن بانوی دلیران، حضرت ام البنین سلام الله علیها را بر همه دوستداران و پیروان اهل بیت علیهم السلام تسلیت عرض می نماییم