امام سجاد علیه السلام:

«إنَّ الْمَعْرِفَهَ، وَکَمالَ دینِ الْمُسْلِمِ تَرْکُهُ الْکَلامَ فیما لایُغْنیهِ، وَقِلَّهُ ریائِهِ، وَحِلْمُهُ، وَصَبْرُهُ، وَحُسْنُ خُلْقِهِ»؛

همانا معرفت و کمال دین مسلمان، در گرو رهاکردن سخنان و حرف هائى است که به حال او و دیگران سودى ندارد و از ریا و خودنمائى دورى جستن، در برابر مشکلات زندگى بردبار و شکیبا بودن و داراى اخلاق پسندیده و نیک سیرت بودن است.

:books:بحارالأنوار، ج 2، ص 129، ح 11

?شهادت چهارمین اختر تابناک امامت و ولایت، وارث نهضت عاشورا، امام سجاد علیه السلام تسلیت باد?

﷽

اهداف بعثت پیامبران(علیهم السلام)
تذکر و یادآوری (بیداری فطرت انسان ها)

سوره ابراهیم، آیه ی ۵۲

هَذَا بَلَاغٌ لِلنَّاسِ وَلِيُنْذَرُوا بِهِ وَلِيَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ

 ترجمه: این قرآن ابلاغی است برای عموم مردم تا همه انذار شوند و بدانند او عبود واحد است و تا صاحبان مغز و اندیشه متذکر گردند.

 توضیح: همان گونه که پیشتر در مباحث خداشناسی گفته شد، فطرت همه ی انسان ها هماهنگ و همسو با حقیقت خالص این عالم یعنی خداوند متعال آفریده شده است. از این رو رسالت اصلی پیامبران، بیداری این فطرت و مصون داشتن آن از گزند غفلت و وسوسه است. در بسیاری از آیات قرآن، بر این وظیفه ی پیامبران تاکید و تذکر دادن، یکی از اهداف بعثت معرفی شده است. تذکر در مورد مطلبی است که انسان آن را پیشتر می دانسته است. مثلا مسئله یگانگی خداوند را عقل و فطرت می یابد؛ اما گاهی غفلت و یا وسوسه موجب نادیده گرفتن آن می شود. در چنین مواردی، انبیاء فطرت خفته ی انسان ها را بیدار کرده و علاوه بر هدایت و ارشاد انسان ها، به تقویت و تحکیم باورهای آنان نیز می کوشند. در آیه ی بالا ضمن معرفی قرآن به عنوان مایه ی تبلیغ و یادآوری حقایق به این موضوع اشاره شده است.

حدیث: امام علی علیه السلام: «فَبَعَثَ فِيهِمْ رُسُلَهُ وَ وَاتَرَ إِلَيْهِمْ أَنْبِيَاءَهُ لِيَسْتَأْدُوهُمْ مِيثَاقَ فِطْرَتِهِ وَ يُذَكِّرُوهُمْ مَنْسِيَّ نِعْمَتِهِ وَ يَحْتَجُّوا عَلَيْهِمْ بِالتَّبْلِيغِ وَ يُثِيرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ؛ پیامبران را مبعوث نمود و پی در پی فرستاد تا وفا به پیمان فطرت را از آنان بخواهند و نعمت های فراموش شده را به یادشان بیاورند و در رساندن پیام خدا، اتمام حجت نمایند و غبار از روی گنجینه های خرد آنان برافشانند».

نهج البلاغه، خطبه۱

اساتید، طلاب و کارکنان مدرسه و موسسه آموزش عالی حوزوی زینبیه کرج در محکومیت اقدام نشریه‌ی فرانسوی به ساحت مقدس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، بیانیه زیر را صادر کرد:

بسم الله الرحمن الرحیم

بَعَثَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ مُحَمَّداً رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه و آله لِإِنْجَازِ عِدَتِهِ وَ تمام نُبُوَّتِهِ مَأْخُوذاً عَلَى النَّبِيِّينَ مِيثَاقُهُ مَشْهُورَةً سِمَاتُهُ كَرِيماً مِيلَادُهُ وَ أَهْلُ الْأَرْضِ يَوْمَئِذٍ مِلَلٌ مُتَفَرِّقَةٌ وَ أَهْوَاءٌ مُنْتَشِرَةٌ وَ طَرَائِقُ مُتَشَتِّتَةٌ بَيْنَ مُشَبِّهٍ لِلَّهِ بِخَلْقِهِ أَوْ مُلْحِدٍ فِي اسْمِهِ أَوْ مُشِيرٍ إِلَى غَيْرِهِ فَهَدَاهُمْ بِهِ مِنَ الضَّلَالَةِ وَ أَنْقَذَهُمْ بِمَكَانِهِ مِنَ الْجَهَالَةِ
خداوند، محمّد- درود خدا بر او و خاندان مطهرش باد- را به رسالت برانگيخت، و نويد او به ظهور خاتم تحقّق يافت، و نبوّت به اوج كمال نشست. محمّد (ص) آخرين حلقه رسالت بود و رسولان پيشاهنگ، طليعه طلوع او بودند. سيماي محمّد (ص) زبانزد بود و انسان چشم انتظار او.در هنگامه‌ی طلوع اسلام، پريشاني و نابساماني همه جا سايه‏ گستر بود، و ملّتهاي روي زمين در اسارت تفرقه، آرزوهاي پراكنده، و آيينهاي ياوه‏ بودند: گاه خداي را به آفريدگانش مانند كرده، و يا صفاتي دور از ساحت قدسش بدو نسبت داده، و يا بر آستان غیرخدا سر نهاده بودند. پس خداي عزيز به نور خاتم، آنان را به راه آورد و به بركت او از ناداني رهاند.
(نهج البلاغه- خطبه یک)

خدای متعال را شاکریم که ما را از امت رسول گرامیش محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم که سرور رسل و برترین انبیاست، قرار داد و محبت اهل بیت معصومش علیهم آلاف التحیه و الثناء را با گل وجودی ما سرشت.
از این که بعد از بیش از ۱۴۰۰سال از طلوع اسلام ،وجود مقدس پیامبر اکرم مورد هجمه‌‌ی بی دینان و یاوه گویان است، نشان ازعجز دشمنان اسلام در برابر شخصیت بی بدیل آن یگانه‌ی عالم است.
تجربه‌ی ۱۴ قرن نشان داده است که هرچه طواغیت عالم و ایادی شیطان تلاش کردند حجابی بر چهره‌ی نورانی پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) بیفکنند جز رسوایی شان، ثمری نبردند و بیش از پیش، این آفتاب روشن در عالم درخشید و محبت و ارادت انسان های آزاده‌ی جهان جذب مغناطیس وجود مبارکش شد.
اقدام موهن و نفرت انگیز نشریه فرانسوی در اهانت به این وجود مقدس که با حمایت طاغوت و سردمداران مستکبر عالم و بالاخص دولت فرانسه و با بهانه‌ی واهی و عوام فریب آزادی بیان، صورت گرفته است، از طرف عموم انسان های حقیقت جوی عالم به اقتضای فطرت پاکشان، محکوم است؛ تا چه رسد به مسلمانان عالم و پیروان و عاشقانش در ایران اسلامی.
طلاب مدرسه علمیه و موسسه آموزش عالی حوزوی زینبیه کرج همصدا با مسلمانان جهان ،این اقدام شنیع را به شدت محکوم نموده و خواستار مجازات مسببان آن است تا دیگر دنیا ،شاهد این اقدامات رذیلانه نباشد. و از دولت محترم جمهوری اسلامی ایران و وزارت خارجه می‌خواهیم مراتب اعتراض شدید ملت ایران را در این خصوص به دولت فرانسه ابلاغ نمایند.
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا
۲۰شهریور ۱۳۹۹

﷽

چرایی آسایش کفار در دنیا
عذاب استدراجی کفار با نعمت ها

سوره اعراف، آیات ۱۸۲ و ۱۸۳

وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ﴿۱۸۲﴾ وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ ﴿۱۸۳﴾

ترجمه: و كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند به تدريج از جايى كه نمى‏ دانند گريبانشان را خواهيم گرفت (۱۸۲) و به آنان مهلت مى‏ دهم كه تدبير من استوار است (۱۸۳)

توضیح: برای فهم یکی از مهمترین حکمت های بهره مندی کافران از نعمت های دنیوی و عدم مجازات فوری آنان، باید دو سنت خداوندی ” استدراج ” و ” املاء ” را تبیین نمود. ” استدراج ” به این معناست که خداومد نعمت های خود را بر کافران و گناهکاران را به تدریج افزایش داده و آنان را از استغفار و توبه باز دارد. بدین ترتیب، غرق شادی و سرخوشی شده و به دنیا دل بسته تر می شود. آن گاه به یک باره در هنگام مرگ، آن نعمت ها را از آنان می گیرد تا عذاب دل کندن از تعلقات دنیایی بر سختی مرگشان افزوده گردد. بنابراین ثروت و دارایی دنیا برای برخی، مقدمه ی عذاب سخت خداوند است. از این روی، نباید به جلوه های دنیایی تعلق خاطر داشت و دل بست.

حدیث: امام علی علیه السلام: «يَابْنَ‌ آدَمَ‌ إِذَا رَأَيْتَ‌ رَبَّكَ‌ سُبْحَانَهُ‌ يُتَابِعُ‌ عَلَيْكَ‌ نِعَمَهُ‌ وَ أَنْتَ‌ تَعْصِيهِ‌ فَاحْذَرْهُ‌؛ ای فرزند آدم! اگر دیدی با آنکه از فرمان خدا سرپبچی می کنی خدا هم چنان نعمت هایش را پی در پی بر تو می فرستد، از مکر و عذاب او بترس!».

نهج البلاغه، حکمت۲۵

امام على عليه السلام : رهايى و نجات در اخلاص است

في الإخْلاصِ يَكونُ الخَلاصُ

ميزان الحكمه ج3 ص 369