﷽

چرایی آسایش کفار در دنیا
عذاب استدراجی کفار با نعمت ها

سوره اعراف، آیات ۱۸۲ و ۱۸۳

وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ﴿۱۸۲﴾ وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ ﴿۱۸۳﴾

ترجمه: و كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند به تدريج از جايى كه نمى‏ دانند گريبانشان را خواهيم گرفت (۱۸۲) و به آنان مهلت مى‏ دهم كه تدبير من استوار است (۱۸۳)

توضیح: برای فهم یکی از مهمترین حکمت های بهره مندی کافران از نعمت های دنیوی و عدم مجازات فوری آنان، باید دو سنت خداوندی ” استدراج ” و ” املاء ” را تبیین نمود. ” استدراج ” به این معناست که خداومد نعمت های خود را بر کافران و گناهکاران را به تدریج افزایش داده و آنان را از استغفار و توبه باز دارد. بدین ترتیب، غرق شادی و سرخوشی شده و به دنیا دل بسته تر می شود. آن گاه به یک باره در هنگام مرگ، آن نعمت ها را از آنان می گیرد تا عذاب دل کندن از تعلقات دنیایی بر سختی مرگشان افزوده گردد. بنابراین ثروت و دارایی دنیا برای برخی، مقدمه ی عذاب سخت خداوند است. از این روی، نباید به جلوه های دنیایی تعلق خاطر داشت و دل بست.

حدیث: امام علی علیه السلام: «يَابْنَ‌ آدَمَ‌ إِذَا رَأَيْتَ‌ رَبَّكَ‌ سُبْحَانَهُ‌ يُتَابِعُ‌ عَلَيْكَ‌ نِعَمَهُ‌ وَ أَنْتَ‌ تَعْصِيهِ‌ فَاحْذَرْهُ‌؛ ای فرزند آدم! اگر دیدی با آنکه از فرمان خدا سرپبچی می کنی خدا هم چنان نعمت هایش را پی در پی بر تو می فرستد، از مکر و عذاب او بترس!».

نهج البلاغه، حکمت۲۵