حضرت امام صادق (علیه السلام) درباره ی زیارت امام حسین (علیه السلام) روایتی دارند: «من زار الحسین (علیه السلام) عارفا بحقه یاتم به، (یقتدی به)، غفرالله له ما تقدم من ذنبه و ما تاخر = اگر کسی به زیارت امام حسین برود، در حالی که عارف به حق امام حسین باشد، و او را امام خودش قرار بدهد و به او اقتدا بکند‏ (باز قید اطاعت را اینجا آورده) خداوند تمام گناهان او را می آمرزد»[1].

امام کاظم (علیه السلام) در مورد زیارت امام حسین (علیه‌السلام) می‌فرماید:‌ «ادنی ما یثاب به زائرالحسین (علیه‌السلام) بشط الفرات اذا عرف بحقه و حرمته و ولایته ان یغفر له ما تقدم من ذنبه و ما تاخر = كمترین پاداشی كه در شط فرات به زائر حسین بن علی(علیه السلام) می‌دهند، آن است كه گناهان گذشته و حال او آمرزیده شود، مشروط به آن كه به حق آن حضرت و حرمت و ولایت او عارف بوده و شناخت داشته باشد».[2]

پس کمترین چیزی که به زائر امام حسین می دهند، به این شرط می دهند که کنار شط فرات برود و امام حسین را زیارت کند، در حالی که حق امام حسین را بشناسد، یعنی «عرفان حق» داشته باشد. حرمت امام حسین را رعایت کند و ولایتش را پذیرفته باشد. «عرفان حق»،‏ «عرفان حرمت» و «ولایت امام حسین» را بپذیرد. اگر این طور باشد، کمترین چیزی که خدا به او می دهد، این است که تمام گناهان این شخص را می آمرزد.

در روایت بعدی می فرماید: «اگر کسی نیت کند که برود زیارت امامی که اطاعتش واجب است و یک درهم در راه زیارت خرج کند، خداوند 70 هزار حسنه به او می دهد».

منبع:

پایگاه فرهنگی مباحث استاد مهدی شجاعی 

[1] - کامل الزیارات، باب 54، ص 150، ح 6.

[2] - كامل الزیارات، ص149و 150.