در دعا آمده ( لكل خیر) و نگفته یك خیر یا دو خیرات بلكه تمام امور خیر، و این مطلب قابل تأملی است. در واقع دل سپرده كسی است كه نگذارد نقطه اتصال به منبع فیض  دچار انفصال شود.

به عبارت دیگر دل سپرده به درگاه ذات اقدس الهی همواره اینگونه بر لب دارد كه:

 ."حیاتی و مماتی لله رب العالمین؛ تمامی زندگی و مرگ من برای خدای هر دو جهان است”

این بخش از كلام، مطلب بسیار آموزنده ای از كلام گهربار امام علی علیه السلام را به خاطر می آورد كه:

 خوشا به حال مؤمنی كه زندگی اش (برای یافتن بعضی از صفات نیك) مانند زندگی (معنی دار) سگ باشد،

چون در این حیوان 10 خصلت نیكو وجود دارد:

 1.سگ در میان مردم قدر و قیمتی ندارد و این حال مسكینان است

 سگ، مال و ثروت و ملكی ندارد، و این صفت مجردان است.2

 سگ، خانه و لانه معینی ندارد و هر كجا كه برود، رفته است و این حال متوكلان است.3

 سگ اغلب اوقات گرسنه است و این عادت صالحان است.4

 سگ اگر از صاحب خود تازیانه بخورد باز هم در خانه او را رها نمی كند و این عادت مریدان است.5

 سگ، درشب تنها مدت كمی می خوابد و این حال دوستداران خداست.6

 سگ، با آن كه رانده می شود و ستم می كشد ولی وقتی او را صدا می زنند بدون دلگیری باز می گردد و این نشانه فروتنان است.7

  سگ، از خوراكی كه صاحبش به او می دهد، راضی است و این حال قانعان است.8

  سگ بیشتر اوقات ساكت و خاموش است، و این علامت خائفان است.9

 10.سگ، وقتی می میرد، از خود میراثی به جای نمی گذارد و این حال زاهدان است.

بنابراین، ما تلاش می كنیم، برنامه ریزی می كنیم، برای خود هدف و آینده ای را ترسیم می نماییم و سعی می كنیم از فرصت ها استفاده كنیم و در طریق خداوند قدم برداریم و… و در نهایت همه اینها را متصل می كنیم و به خداوند واگذار می كنیم ” و افوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد.” مؤمن / 44