یک سال پیش همین ایام بود که یک نا نجیب از خدا بی خبر طبل بی حرمتی سر داد، و به پیشوای ما امام علی النقی علیه السلام جسارت نموده و قلب همه شیعیان را به درد آورد. دلم شکست و بی اختیار آنچه از دل بر می آمد بر قلم آوردم تا شاید مرهمی برای این زخم باشد. و اما امشب شهادت این بزرگوار است و بار دیگر این نوشته را تقدیم به ساحت حضرت علی النقی امام هادی علیه السلام می نمایم:

اماما! آنها گمان می کنند اگر نامتان را بی حرمتی کنند، از بزرگی و تقدس شما و عظمت راهتان چیزی کم می شود. قرآن آتش می زنند، با نام بزرگانمان بازی می کنند و بر زیر کفش ها هک می کنند، بر روی لباس ها نمادی از لفظ جلاله چنان ترسیم می کنند که بی حرمتی شود. همه تلاش و ظرفیت خود را بکار می گیرند تا بتوانند جلوی دین خدا بایستند؛ اما از وعـده الهــی خبر ندارند که فرمود: 

يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ﴿۸﴾

they seek to extinguish the light of allah with their mouths; but allah will complete his light, much as the unbelievers dislike it.

مى‏خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش كنند و حال آنكه خدا گر چه كافران را ناخوش افتد نور خود را كامل خواهد گردانيد (۸)

سوره ۶۱: الصف - جزء ۲۸

پس آنها عزم کرده اند تا حرمت و تعصب ما را نسبت به شما بزرگواران و نسبت به عقایدمان کم کنند و نامتان را تضعیف کنند، تا کمتر کسی به دین الهی بپیوندد؛ اما غافل از اینکه ذرّه ای از راهتان کم نمی شود.  البته که ما مدعیان را بیـدار می کنند تا باز هم یادتان را زنده داریم و  شاید اندکی در  راهتان بیندیشیم و ذره ای قدم برداریم. 

شاید وهم دارند که با این تلاششان و بی احترامی ها می توانند دل ارباب خود ابلیس را شاد کنند. پس ما هم نباید بگذاریم این هدف محقق شود و حسرت رسیدن به این آرزو را در دلشان باقی گذاریم؛ اما نه تنها با اظهار و فریاد و ادعا؛ این راه تلاش و عمل نیاز دارد. تنها می توانیم با عمل مشتی باشیم بر دهان هتاکان و بی ادبان. 

امام هادی علیه السلام می فرمایند:

اگر همه مردم مسیری را انتخاب کنند و در آن گام نهند،

من به راه کسی که تنها خدا را خالصانه می پرستد خواهم رفت.

بحار الانوار، ج۷۸، ص۲۴۵

    به قلم اندیشه پایه اول