﷽

چرایی آسایش کفار در دنیا
مهلت به کافران برای افرایش گناهان

سوره آل عمران، آیه ی ۱۷۸

وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ

ترجمه: و البته نبايد كسانى كه كافر شده‏ اند تصور كنند اينكه به ايشان مهلت مى‏ دهيم براى آنان نيكوست ما فقط به ايشان مهلت مى‏ دهيم تا بر گناه [خود] بيفزايند و [آنگاه] عذابى خفت ‏آور خواهند داشت.

 توضیح: در مطلب گذشته، به سنت “استدراج” به عنوان یکی از دلایل بهره مندی بیشتر کافران از رفاه دنیوی اشاره شد.‌ سنت دیگر الهی در این زمینه، سنت “املاء” است؛ به این معنا که خداوند به همه انسان ها؛ از جمله کافران؛ مهلت می دهد تا شاید از راه باطل بازگشته و توبه نموده یا بر گناه خویش افزوده و در گمراهی بیشتر فرو روند. این از مظاهر رحمت پروردگار است که بندگان را با آن که حجت بر آنان تمام گشته است فورا مجازات نمی کند، ولی همین رحمت برای کافران نتیجه ی عکس را سخت تر می گردانند. توجه به دو سنت “استدراج” و “املاء"، فلسفه آسایش کفار در دنیا را تا حد زیادی روشن می سازد.

حدیث: امام رضا علیه السلام: “و اللّه ِ ما عذَّبَ اللّه ُ بشيءٍ أشَدَّ من الإملاءِ؛ به خدا سوگند! خداوند به هر چیزی سخت تر از “املاء: مهلت برای افزایش گناه کافران” عذاب نکرده است.”

رجال کشی، ص۵۵۴ ح ۱۰۴۵