﷽

چرایی آسایش کفار در دنیا

غافل نبودن خداداز جزای ستمگران

سوره ابراهیم، آیه ی ۴۲

وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ

 ترجمه: و خدا را از آنچه ستمكاران مى كنند غافل مپندار جز اين نيست كه [كيفر] آنان را براى روزى به تاخير مى‏ اندازد كه چشمها در آن خيره مى ‏شود.

 توضیح: در کنار تمام‌حکمت هایی که برای آسایش کفار در دنیا گفته شد، از این نکته نیز نباید غافل شد که خداوند هیچ گاه از اعمال زشت کافران غافل نشده و آنان را مشمول عذابی به مراتب دردناک تر از بلایای دنیایی می گرداند. این نکته اگر چه به ظاهر مطلبی ساده و ابتدایی به نظر می رسد، ولی پاسخگوی بسیاری از شبهات پیرامون تحقق عدل الهی در جهان می باشد؛ یعنی بر همگان تاکید می کند که عدالت پروردگار در جهان آخرت به صورت کامل تحقق می یابد؛ جایی که از هر کس به میزان فرصت ها، توانایی ها و امکاناتش بازخواست شده؛ مومنان پاداش واقعی و سزاوار اعمال نیکشان را دیده و کافران به سزای واقعی اعمالشان می رسند.

حدیث: امام علی علیه السلام: ” استَعِدّوا لِيَومٍ تَشْخَصُ فيهِ الأبصارُ، و تَتَدلَّهُ لِهَوْلِهِ العُقولُ؛ برای روزی آماده شوید که چشم ها خیره و نگران شده و عقل و هوش همه از شدت ترس به در می شود".

غرر الحکم، ج۲ص۲۶۹ح۲۵۷۳