حدیث امام محمد باقر (ع) درباره چگونگی داشتن چهره نورانی هنگام ملاقات با خداوند

اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.

به دلیل آشنایی بیشتر و تلمذ در پیشگاه پروردگار الهی و ائمه معصومین، هر روز یک حدیث از معصومین (ع) با مضامین دینی و اخلاقی در بخش قرآن و عترت منتشر می‌شود.

امام محمد باقر علیه السلام:

مَنْ طَلَبَ الدُّنْیا اسْتِعْفافاً عَنِ النّاسِ، وَ سَعْیاً عَلى أهْلِهِ، وَ تَعَطُّفاً عَلى جارِهِ، لَقَى اللهَ عَزَّ وَجَلَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ وَجْهُهُ مِثْلُ الْقَمَرِ لَیْلَةَ الْبَدْرِ.

هرکس دنیا را به خاطر بی نیازی از مردم، آسایش و رفاه خانواده‌اش و کمک و رسیدگى به همسایه اش طلب کند، روز قیامت در حالتى محشور مى گردد و به ملاقات خداوند متعال نایل مى‌شود که صورتش همچون ماه شب چهارده، نورانى است.

وسائل الشّیعة: ج ۱۷، ص ۲۱، ح ۵