استاد اخلاق میرزا اسماعیل دولابی پیش از وفات برای زندگی مؤمنانه 15 دستورالعمل را ذکر می‌کند که به ترتیب در ذیل آورده شده است:

1. هر وقت در زندگی ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است. زود برو با او خلوت کن و بگو با من چکار داشتی که راهم را بستی؟ هرکس گرفتار است، در واقع گرفته ی یار است.

2. زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذکر بعد و عبادت بعد حفظ کن.

کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و … نکن و آنرا سالم به بعدی برسان.

اگر این کار را بکنی دائمی می شود، دائم در زیارت و نماز و ذکر و عبادت خواهی بود.

3. اگر غلام خانه زادی پس از سالها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن روزی غصه دار شود و بگوید فردا من چه بخورم؟ این توهین به صاحبش است و با این غصه خوردن صاحبش را اذیت می کند. بعد از عمری روزی خدا رو خوردن، جا ندارد برای روزی فردایمان غصه دار و نگران باشیم.

4. گذشته که گذشت و نیست، آینده هم که نیامده و نیست. غصه ها مال گذشته و آینده است. حالا که گذشته و آینده نیست، پس چه غصه ای؟ تنها حال موجود است که نه غصه دارد و نه قصه.

5. موت را که بپذیری، همه ی غم و غصه ها می رود و بی اثر می شود. وقتی با حضرت عزرائیل رفیق شوی، غصه هایت کم می شود. آمادگی موت خوب است، نه زود مردن. بعد از این آمادگی، عمر دنیا بسیار پر ارزش خواهد بود. ذکر موت، دنیا را در نظر کوچک می کند و آخرت را بزرگ.

حضرت امیر علیه السلام فرمود: یک ساعت دنیا را به همه ی آخرت نمی دهم. آمادگی باید داشت، نه عجله برای مردن.

ادامه دارد …

شهید «ایرج خرم‌جاه». نام جوانی است که 27سال پیش در دی ماه 1365 در مرحله اول عملیات کربلای 5 به شهادت رسید اما با هویت «جعفر زمردیان» به خاک سپرده شد. جوانی که بعد از آزادی اسرای ایرانی در عراق، به جمع شهدای گمنام پیوست و تا پیش از انتشار تنها عکس‌ به جا مانده از او، کسی نام و نشانش را نمی دانست.

در ماه رمضان امسال آزاده ای به نام جعفر زمردیان مهمان برنامه ماه عسل بود که به «شهید اشتباهی» معروف شد. او که در عملیات کربلای4 در سال 1365 توسط نیروهای عراقی اسیر شده بود، یک سال بعد با پیدا شدن پیکر شهید گمنامی که شباهت بسیار زیادی به زمردیان داشت در لیست شهدای این عملیات قرار گرفت اما سال ها بعد همراه با گروه آزادگان به کشور بازگشت تا هویت شهید به خاک سپرده شده به جای زمردیان در گلزار شهدای همدان تبدیل به معما شود.

در برنامه ماه عسل امسال با نمایش تنها عکس به جا مانده از شهیدی که به جای زمردیان به خاک سپرده شده بود، از بینندگان خواسته شد تا چهره او را شناسایی کنند و حالا بعد از یک ماه، خبرگزاری ایسنا از مشخص شدن هویت این شهید خبر داده است. بر اساس این خبر، شهید ایرج خرم‌جاه که از غواصان لشکر 10 سیدالشهدا بود در روز بیست و هفتم دی‌ماه 1365 و در سن 14سالگی در منطقه عملیاتی شلمچه به شهادت رسیده است. این شهید در سال 1351 در روستای «سیبستان» منطقه سیف‌آباد استان البرز متولد شده و در حال حاضر خانواده او شناسایی شده اند.

منبع: خبر نو

به نقل از: وبلاگ شمیم ولایت

قرار است مراسم گرامی‌داشت این شهید و تعویض سنگ مزار او روز پنجشنبه این هفته با حضور مادر شهید خرم‌جاه و مسئولان استان همدان انجام شود.

خدایا!

تو را شکر می کنم که اشک را آفریدی که عصاره ی حیات انسان است
آنگاه که درآتش عشق می سوزم
یا در شدت درد می گدازم
یا در شوق زیبائی و ذوق عرفانی آب می شوم و سراپای وجودم
روح می شود
لطف می شود
عشق می شود
سوز می شود
و عصاره ی وجودم بصورت اشک آب می شود
و بعنوان زیبا ترین محصول حیات که وجهی به عشق و ذوق دارد و وجهی دیگر به غم و درد در دامان وجود فرو می چکد.

اگر خدای بزرگ از من سندی بطلبد , قلبم را ارائه خواهم داد و
اگر محصول عمرم را بطلبد, اشک را تقدیم خواهم کرد

خدایا !
تو مرا اشک کردی که همچون باران بر نمک زاره انسان ببارم
تو مرا فریاد کردی که همچون رعد در میان توفان حوادث بغرم
تو مرا درد و غم کردی تا همنشین محرومین و دلشکستگان باشم
تو مرا عشق کردی تا در قلبهای عشاق بسوزم
تو مرا برق کردی که تا آسمان ظلمت زده بتازم و سیاهی این شب ظلمانی را بدرم
تو مرا زهد کردی که هنگام درد و غم و شکست و فشار ناراحتی وجود داشته باشم
و هنگام پیروزی و جشن و تقسیم غنائم دامن خود بر گیرم و در کویر تنهائی با خدای خود بمانم.

خدایا!

تو را شکر می کنم
که غم را آفریدی و بندگان مخلص خود را به آتش آن گداختی و مرا از این نعمت بزرگ توانگر کردی

خدایا!

تو را شکر می کنم
که به من درد دادی و نعمت درک درد عطا فرمودی

تو را شکر می کنم
که جانم را به آتش غم سوزاندی و قلب مجروهم را برای همیشه داغ دار کردی دلم را سوختی و شکستی تا

فقط جایگاه تو باشد …

یـادَشــ گـرامـیــ و راهَـشــ پـُـر رَهـــرُو

کاسنی یکی از سبزی هایی است که طعمی تلخ اما منافعی بسیار ارزنده دارد. طبق تحقیقات و مطالعات جدیدی بر روی آثار شفا بخش این گیاه معلوم شده که کاسنی برای تمام اعضاء داخلی از قلب و جگر و معده مفید است و آن ها را به فعالیت سالم وا می دارد.

آثارش در ابتدای مصرف ضعیف و غیر محسوس است و به همین جهت باید به مصرف آن مداومت داد، تا با مرور ایام آثار شفا بخش آن ظاهر گردد.¹

کبد که سکّان کشتی بدن است بیش از 4 هزار عمل شیمیایی انجام می دهد و چون از کار بیافتد بیش از دو هزار مرض به سراغ انسان می آید² لذا روایات ما درباره کاسنی سفارش زیاد نموده اند:

محمد پسر فیض گفت: با امام صادق ^{علیه السلام} صبحانه می خوردیم و بر سر سفره، سبزی بود و در کنار ما پیرمردی از خوردن کاسنی پرهیز کرد. امام صادق ^{علیه السلام} فرمود: شما گمان می کنید کاسنی سرد است و حال آنکه اینگونه نیست. آن معتدل است و برتری کاسنی بر سایر سبزی ها مثل برتری ما بر مردم است.³ (محاسن، ص509)

محمد پسر اسماعیل گفت: از امام رضا ^{علیه السلام} شنیدم که می فرمود: خوردن کاسنی موجب شفا یا فتن از هر درد و مرضی است هیچ دردی در درون انسان نیست مگر آنکه کاسنی آن را از بین می برد. وی گفت: روزی بعضی از ملازمان را که تب و سر درد گرفته بودند دعوت کرد. پس ان حضرت دستور داد (برگ) کاسنی را کوبیده سپس بر روی کاغذ قرار داد و روغن بنفشه بر آن ریخته و بر سر بیمار بگذارند سپس فرمود: بدانید تب را ریشه کن و سر درد را (از بین) می برد.⁴

به طور خلاصه: برگهای تازه کاسنی سرشار از ویتامین ث و خنك - تقویت معده - تقویت نور چشم- زیبایی فرزند- آرام بخش - تقویت قلب - تب بر - ضد یرقان - تصفیه کننده خون - ضد تشنج - صفرا بر - تقویت پوست - سودمند برای رحم- تقویت کبد. طریقه مصرف : قبل از هر غذا نصف لیوان میل شود.

پی نوشت:

1. گل ها و گیاهان شفابخش، ص 169 به نقل از اسلام پزشک بی دارو ص 230.

2. زبان خوراکی ها ص216 به نقل از اسلام پزشک بی دارو ص232.

3. محاسن، ص 509.

4. کافی، ج6، ص 363

منبع: تلخیصی از کتاب نسخه های شفابخش 241 -244.

گردآوری و تلخیص: اندیشه گرایش “تفسیر”

کوه استواری از ایمان، چشمه جوشانی از عاطفه

زن با نقاط قوّت زنانه‏ ي خود- كه خداي متعال در وجود او به وديعه گذاشته و مخصوص زن است- همراه با ايمان عميق، همراه با استقرار ناشي از اتكاء به خداوند، و همراه با عفت و پاك‏دامني- كه فضاي پيرامون او را نورانيت مي‏ بخشد- مي‏تواند در جامعه يك نقش استثنائي اين‏گونه ايفا كند؛ هيچ مردي قادر به ايفاي چنين نقشي نيست. مثل كوه استواري از ايمان، درعين‏ حال مثل چشمه‏ ي جوشاني از عاطفه و محبت و احساسات زنانه، تشنگان و محتاجان نوازش را از چشمه‏ ي صبر و حوصله و عاطفه‏ ي خود سيراب مي‏كند. انسانها در چنين آغوش پُربركتي مي‏توانند تربيت شوند.

25/3/1384