﷽

ضرورت بعثت انبیاء
سوره نساء، آیه ی ۱۶۵

رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا

 ترجمه: پيامبرانى كه بشارتگر و هشداردهنده بودند تا براى مردم پس از [فرستادن] پيامبران در مقابل خدا [بهانه و] حجتى نباشد و خدا توانا و حكيم است.‌

:sparkle: توضیح: ضرورت بعثت انبیاء از ضمیمه ی چهار مقدمه به یکدیگر روشن می گردد: ۱.خداوند انسان را دارای اختیار آفریده است. ۲. شناخت راه خیر و شر، نیاز به آگاهی و دانش دارد. ۳. حکمت خداوند اقتضا می کند که ابزار شناخت صحیح خیر و شر را در اختیار انسان قرار دهد تا انسان در اختیار خود دچار گمراهی نادانسته نگردد. ۴. عقل و حس انسان، به تنهایی قابلیت فهم تمام امور نیک و شر را ندارد. نتیجه: خداوند باید راه دیگری برای بندگان قرار دهد تا به وسیله ی آن امور‌ نیک و دارای مصلحت را از امور ناپسند تمیز داده و به سعادت برسند. این راه دوم، همان فرستادن انبیاء و پیامبران الهی است. بنابراین مهم ترین علت بعثت ایشان، فراهم آوردن تمام زمینه های شناخت و اتمام حجت بر انسان هاست.‌

حدیث: امام صادق علیه السلام: ” ما هنگامی که ثابت کردیم خالقی برتر و متعالی داریم که امکان ارتباط با او برای بندگان نیست روشن می شود که باید برای او سفیرانی باشد تا از او برای مردم بگویند و بندگان را به مصالح و مفاسدشان هدایت نمایند".

کافی، ج۱ص۱۶۸ح۱

? ما که از قافله عاشورا جا مانده‌ایم، از فردای عاشورا باید یک سلسله مراقبه‌ها و محاسبه‌های جدیدی را آغاز کنیم تا بتوانیم خود را به آنها ملحق کنیم؛ یعنی رابطه ما با عاشورا تمام‌شدنی نیست.

استاد میرباقری:

“گرچه قرن‌ها از عاشورا گذشته است اما هر سال که عاشورا آغاز می‌شود باید همرا با یک سلسله محاسبه‌های خاص خود باشد. هر سال به یک مراقبه و محاسبه جدیدی نیاز هست.

شیعیان در ماه محرم و رجب و شعبان و ماه رمضان و … و به طور کلی در ایام و مناسبت‌ها، اعمال خاصی را دارند و علما و بزرگان شیعه حتی کتب خاصی با عنوان «مراقبات» برای تبیین برنامه‌هایی که انسان در این مراحل باید انجام دهد، نوشته‌اند. انسان هر سال این اعمال را تکرار می‌کند و به خاطر اینکه یکبار آن را انجام داده است، سال آینده از انجام دوباره آن سر باز نمی‌زند.

هر سال با آغاز ماه محرم هم باید یک سلسله مراقبه و مشارطه و محاسبه‌‌های خاص داشت و آنها را تا عاشورا ادامه داد. اما ما که از قافله جا ماندیم و به قافله عاشورا نرسیدیم، از فردای عاشورا نیز باید یک سلسله مراقبه‌ها و محاسبه‌های جدیدی را آغاز کنیم تا بتوانیم خود را به آنها ملحق کنیم؛ یعنی «رابطه ما با عاشورا تمام‌شدنی نیست.»

﷽

چرایی آسایش کفار در دنیا
رنج و سختی کافران با ثروت زیاد

سوره توبه، آیه ی۵۵

فَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ

ترجمه: اموال و فرزندانشان تو را به شگفت نیاورد؛ خدا می خواهد آنان را در این زندگی دنیا به وسیله آنها عذاب کند، و جانشان در حالی که کافرند بیرون رود.

توضیح: قرآن کریم، رفاه و برخورداری از امکانات مادی فراوان را مایه ی درد سر و سختی بیشتر برای کافران دانسته و نوعی عذاب دنیوی برای آنان معرفی کرده است. این مطلب در برخی آیات همچون آیات فوق بیان شده است. توضیح مطلب فوق از این قرار است که یکی از راه های عذاب کافران، همین امکانات دنیوی است؛ زیرا از سویی آنان آنان را به حرص و طمع تا پایان عمر وا می دارد؛ از سوی دیگر، دچار اضطراب و ناامنی برای حفظ اموالشان می گردند؛ از دیگر سو، هنگام مرگ، چشم پوشی از این همه نعمت ها برایشان ناگوار و تلخ است. هم چنین زندگی این گونه انسان ها غالبا همراه با حسادت و رقابت های بیهوده و امراض روحی چون افسردگی و پوچ انگاری می گذرد؛ به گونه ای که لذات و شیرینی ها بر آنان تلخ و ناگوار می گردد.

حدیث: امام باقر علیه السلام: « مَثَل الْحَریصِ عَلی الدُّنیا مَثَلُ دُودَةِ القَزِّ، کُلَّما ازْدادَت مِنَ القَزِّ عَلی نَفسِها لَفّاً کانَ اَبعَدَ لَها مِنَ الخُروجِ حَتّی تَموتَ غَمّاً ؛ مثل انسان حریص بر دنیا، چون کرم ابریشم است که هر چه تلاش می کند، بیشتر پیله افکنده و نجاتش سخت تر می شود تا از شدت حرص و غم بمیرد».

کافی،ج۲ص۲۱۶ح۷

يا اَبَا الْحَسَنِ، يا عَلِىَّ بْنَ الْحُسَيْنِ، يَا زَيْنَ الْعابِدِينَ ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰه،ِ يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا ، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ

شهادت جانسوزحضرت امام زین العابدین، امام العارفین، امام سجاد علیه السلام، پاسدار وحی نبوی، خط علوی و شور حسينی تسليت باد.

﷽

چرایی آسایش کفار در دنیا
مهلت به کافران برای افرایش گناهان

سوره آل عمران، آیه ی ۱۷۸

وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ

ترجمه: و البته نبايد كسانى كه كافر شده‏ اند تصور كنند اينكه به ايشان مهلت مى‏ دهيم براى آنان نيكوست ما فقط به ايشان مهلت مى‏ دهيم تا بر گناه [خود] بيفزايند و [آنگاه] عذابى خفت ‏آور خواهند داشت.

 توضیح: در مطلب گذشته، به سنت “استدراج” به عنوان یکی از دلایل بهره مندی بیشتر کافران از رفاه دنیوی اشاره شد.‌ سنت دیگر الهی در این زمینه، سنت “املاء” است؛ به این معنا که خداوند به همه انسان ها؛ از جمله کافران؛ مهلت می دهد تا شاید از راه باطل بازگشته و توبه نموده یا بر گناه خویش افزوده و در گمراهی بیشتر فرو روند. این از مظاهر رحمت پروردگار است که بندگان را با آن که حجت بر آنان تمام گشته است فورا مجازات نمی کند، ولی همین رحمت برای کافران نتیجه ی عکس را سخت تر می گردانند. توجه به دو سنت “استدراج” و “املاء"، فلسفه آسایش کفار در دنیا را تا حد زیادی روشن می سازد.

حدیث: امام رضا علیه السلام: “و اللّه ِ ما عذَّبَ اللّه ُ بشيءٍ أشَدَّ من الإملاءِ؛ به خدا سوگند! خداوند به هر چیزی سخت تر از “املاء: مهلت برای افزایش گناه کافران” عذاب نکرده است.”

رجال کشی، ص۵۵۴ ح ۱۰۴۵