﷽

چرایی آسایش کفار در دنیا

غافل نبودن خداداز جزای ستمگران

سوره ابراهیم، آیه ی ۴۲

وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ

 ترجمه: و خدا را از آنچه ستمكاران مى كنند غافل مپندار جز اين نيست كه [كيفر] آنان را براى روزى به تاخير مى‏ اندازد كه چشمها در آن خيره مى ‏شود.

 توضیح: در کنار تمام‌حکمت هایی که برای آسایش کفار در دنیا گفته شد، از این نکته نیز نباید غافل شد که خداوند هیچ گاه از اعمال زشت کافران غافل نشده و آنان را مشمول عذابی به مراتب دردناک تر از بلایای دنیایی می گرداند. این نکته اگر چه به ظاهر مطلبی ساده و ابتدایی به نظر می رسد، ولی پاسخگوی بسیاری از شبهات پیرامون تحقق عدل الهی در جهان می باشد؛ یعنی بر همگان تاکید می کند که عدالت پروردگار در جهان آخرت به صورت کامل تحقق می یابد؛ جایی که از هر کس به میزان فرصت ها، توانایی ها و امکاناتش بازخواست شده؛ مومنان پاداش واقعی و سزاوار اعمال نیکشان را دیده و کافران به سزای واقعی اعمالشان می رسند.

حدیث: امام علی علیه السلام: ” استَعِدّوا لِيَومٍ تَشْخَصُ فيهِ الأبصارُ، و تَتَدلَّهُ لِهَوْلِهِ العُقولُ؛ برای روزی آماده شوید که چشم ها خیره و نگران شده و عقل و هوش همه از شدت ترس به در می شود".

غرر الحکم، ج۲ص۲۶۹ح۲۵۷۳

﷽

ضرورت بعثت انبیاء
سوره نساء، آیه ی ۱۶۵

رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا

 ترجمه: پيامبرانى كه بشارتگر و هشداردهنده بودند تا براى مردم پس از [فرستادن] پيامبران در مقابل خدا [بهانه و] حجتى نباشد و خدا توانا و حكيم است.‌

:sparkle: توضیح: ضرورت بعثت انبیاء از ضمیمه ی چهار مقدمه به یکدیگر روشن می گردد: ۱.خداوند انسان را دارای اختیار آفریده است. ۲. شناخت راه خیر و شر، نیاز به آگاهی و دانش دارد. ۳. حکمت خداوند اقتضا می کند که ابزار شناخت صحیح خیر و شر را در اختیار انسان قرار دهد تا انسان در اختیار خود دچار گمراهی نادانسته نگردد. ۴. عقل و حس انسان، به تنهایی قابلیت فهم تمام امور نیک و شر را ندارد. نتیجه: خداوند باید راه دیگری برای بندگان قرار دهد تا به وسیله ی آن امور‌ نیک و دارای مصلحت را از امور ناپسند تمیز داده و به سعادت برسند. این راه دوم، همان فرستادن انبیاء و پیامبران الهی است. بنابراین مهم ترین علت بعثت ایشان، فراهم آوردن تمام زمینه های شناخت و اتمام حجت بر انسان هاست.‌

حدیث: امام صادق علیه السلام: ” ما هنگامی که ثابت کردیم خالقی برتر و متعالی داریم که امکان ارتباط با او برای بندگان نیست روشن می شود که باید برای او سفیرانی باشد تا از او برای مردم بگویند و بندگان را به مصالح و مفاسدشان هدایت نمایند".

کافی، ج۱ص۱۶۸ح۱

? ما که از قافله عاشورا جا مانده‌ایم، از فردای عاشورا باید یک سلسله مراقبه‌ها و محاسبه‌های جدیدی را آغاز کنیم تا بتوانیم خود را به آنها ملحق کنیم؛ یعنی رابطه ما با عاشورا تمام‌شدنی نیست.

استاد میرباقری:

“گرچه قرن‌ها از عاشورا گذشته است اما هر سال که عاشورا آغاز می‌شود باید همرا با یک سلسله محاسبه‌های خاص خود باشد. هر سال به یک مراقبه و محاسبه جدیدی نیاز هست.

شیعیان در ماه محرم و رجب و شعبان و ماه رمضان و … و به طور کلی در ایام و مناسبت‌ها، اعمال خاصی را دارند و علما و بزرگان شیعه حتی کتب خاصی با عنوان «مراقبات» برای تبیین برنامه‌هایی که انسان در این مراحل باید انجام دهد، نوشته‌اند. انسان هر سال این اعمال را تکرار می‌کند و به خاطر اینکه یکبار آن را انجام داده است، سال آینده از انجام دوباره آن سر باز نمی‌زند.

هر سال با آغاز ماه محرم هم باید یک سلسله مراقبه و مشارطه و محاسبه‌‌های خاص داشت و آنها را تا عاشورا ادامه داد. اما ما که از قافله جا ماندیم و به قافله عاشورا نرسیدیم، از فردای عاشورا نیز باید یک سلسله مراقبه‌ها و محاسبه‌های جدیدی را آغاز کنیم تا بتوانیم خود را به آنها ملحق کنیم؛ یعنی «رابطه ما با عاشورا تمام‌شدنی نیست.»

﷽

چرایی آسایش کفار در دنیا
رنج و سختی کافران با ثروت زیاد

سوره توبه، آیه ی۵۵

فَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ

ترجمه: اموال و فرزندانشان تو را به شگفت نیاورد؛ خدا می خواهد آنان را در این زندگی دنیا به وسیله آنها عذاب کند، و جانشان در حالی که کافرند بیرون رود.

توضیح: قرآن کریم، رفاه و برخورداری از امکانات مادی فراوان را مایه ی درد سر و سختی بیشتر برای کافران دانسته و نوعی عذاب دنیوی برای آنان معرفی کرده است. این مطلب در برخی آیات همچون آیات فوق بیان شده است. توضیح مطلب فوق از این قرار است که یکی از راه های عذاب کافران، همین امکانات دنیوی است؛ زیرا از سویی آنان آنان را به حرص و طمع تا پایان عمر وا می دارد؛ از سوی دیگر، دچار اضطراب و ناامنی برای حفظ اموالشان می گردند؛ از دیگر سو، هنگام مرگ، چشم پوشی از این همه نعمت ها برایشان ناگوار و تلخ است. هم چنین زندگی این گونه انسان ها غالبا همراه با حسادت و رقابت های بیهوده و امراض روحی چون افسردگی و پوچ انگاری می گذرد؛ به گونه ای که لذات و شیرینی ها بر آنان تلخ و ناگوار می گردد.

حدیث: امام باقر علیه السلام: « مَثَل الْحَریصِ عَلی الدُّنیا مَثَلُ دُودَةِ القَزِّ، کُلَّما ازْدادَت مِنَ القَزِّ عَلی نَفسِها لَفّاً کانَ اَبعَدَ لَها مِنَ الخُروجِ حَتّی تَموتَ غَمّاً ؛ مثل انسان حریص بر دنیا، چون کرم ابریشم است که هر چه تلاش می کند، بیشتر پیله افکنده و نجاتش سخت تر می شود تا از شدت حرص و غم بمیرد».

کافی،ج۲ص۲۱۶ح۷