يا اَبَا الْحَسَنِ، يا عَلِىَّ بْنَ الْحُسَيْنِ، يَا زَيْنَ الْعابِدِينَ ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰه،ِ يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا ، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ

شهادت جانسوزحضرت امام زین العابدین، امام العارفین، امام سجاد علیه السلام، پاسدار وحی نبوی، خط علوی و شور حسينی تسليت باد.

﷽

چرایی آسایش کفار در دنیا
مهلت به کافران برای افرایش گناهان

سوره آل عمران، آیه ی ۱۷۸

وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ

ترجمه: و البته نبايد كسانى كه كافر شده‏ اند تصور كنند اينكه به ايشان مهلت مى‏ دهيم براى آنان نيكوست ما فقط به ايشان مهلت مى‏ دهيم تا بر گناه [خود] بيفزايند و [آنگاه] عذابى خفت ‏آور خواهند داشت.

 توضیح: در مطلب گذشته، به سنت “استدراج” به عنوان یکی از دلایل بهره مندی بیشتر کافران از رفاه دنیوی اشاره شد.‌ سنت دیگر الهی در این زمینه، سنت “املاء” است؛ به این معنا که خداوند به همه انسان ها؛ از جمله کافران؛ مهلت می دهد تا شاید از راه باطل بازگشته و توبه نموده یا بر گناه خویش افزوده و در گمراهی بیشتر فرو روند. این از مظاهر رحمت پروردگار است که بندگان را با آن که حجت بر آنان تمام گشته است فورا مجازات نمی کند، ولی همین رحمت برای کافران نتیجه ی عکس را سخت تر می گردانند. توجه به دو سنت “استدراج” و “املاء"، فلسفه آسایش کفار در دنیا را تا حد زیادی روشن می سازد.

حدیث: امام رضا علیه السلام: “و اللّه ِ ما عذَّبَ اللّه ُ بشيءٍ أشَدَّ من الإملاءِ؛ به خدا سوگند! خداوند به هر چیزی سخت تر از “املاء: مهلت برای افزایش گناه کافران” عذاب نکرده است.”

رجال کشی، ص۵۵۴ ح ۱۰۴۵

﷽

چرایی آسایش کفار د دنیا
2بی ارزش بودن زخارف دنیوی
سوره زخرف، آیات۱۳۳ الی ۱۳۵

وَلَوْلَا أَنْ يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِنْ فِضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ ﴿۳۳﴾ وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِئُونَ ﴿۳۴﴾ وَزُخْرُفًا وَإِنْ كُلُّ ذَلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ﴿۳۵﴾

ترجمه: و اگر نه آن بود كه [همه] مردم [در انكار خدا] امتى واحد گردند قطعا براى خانه ‏هاى آنان كه به [خداى] رحمان كفر مى ‏ورزيدند سقفها و نردبانهايى از نقره كه بر آنها بالا روند قرار مى‏ داديم (۳۳) و براى خانه ‏هايشان نيز درها و تختهايى كه بر آنها تكيه زنند (۳۴) و زر و زيورهاى [ديگر نيز] و همه اينها جز متاع زندگى دنيا نيست و آخرت پيش پروردگار تو براى پرهيزگاران است(۳۵)

توضیح : خداوند کریم دنیا را با همه زیبایی ها و جمالش در نظر ما بسیار حقیر و بی ارزش معرفی کرده؛ به گونه ای که اگر سستی ایمان برخی نبود، تمام آن را به کافران می داد؛ زیرا این پاداش حقیر، شایسته ی مومنان نیست. تلاوت و تدبر در آیه ی فوق، آثار تربیتی فراوانی دارد.

حدیث: امام صادق علیه السلام:
« خداوند می گوید: اگر در بنده ی مومنم شک و تردید راه نمی یافت، سر کافران را آهن می گذاشتم تا هیچ گاه سر درد نگیرند. ( یعنی تمام آسایش دنیا را برایشان فراهم می کردم) ».

کافی،ج۲ص۲۵۷ ح۲۴

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: «سلطه باطل با قساوت و وقاحت تمام رو به افزایش بود. هیچ امر به معروف و نهی از منکری هم ممکن نبود. حرکت و قیام امام حسین در آن زمان، برای درهم شکستن آن بود، نه به قصد قدرت‌طلبی. قیام امام حسین برای امر به معروف و نهی از منکر بوده است.» ۸۰/۱۲/۲۱

┄┅┅┅┅❀﷽❀┅┅┅┅┄

استاد میرباقری
قسمت دوم

تکریم مادر
خدای متعال می‌فرماید: وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً[2]
ما انسان را توصیه کردیم به این که نسبت به پدر و مادرش احسان و نیکی کند و برخورد خوب داشته باشد. اگر کار خیری برای آنها انجام می دهد با کراهت عمل نکند، چون حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاًچون مادر در حمل او مشقتها کشیده وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً و از سر مشقت اورا حمل کرده، بعد هم با مشقت ها او را به دنیا آورده.

در ذیل این آیه شریفه، روایاتی است که این آیه را به سید الشهدا نسبت می دهد:

حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً؛ هم حمل او و هم وضع او با مشقت بود. این «کُره»این بود که خدای متعال به رسول گرامی و به فاطمه خبر داده بود که این فرزندی که شما به دنیا می آورید برای این هدف است. باید اینگونه به شهادت برسد. و در ابتدا فاطمه و رسول اکرم عرضه داشتند: خدایا! اگر به اختیار ماست، ما چنین فرزندی را نمی خواهیم.

تا خدای متعال وعده داد به خاطر این شهادت، امامت را در نسل این فرزند قرار می دهم؛ یعنی این شهادت زمینه سازی است که این امام پدر ائمه بعدی شود. یعنی بقیه ائمه به نحوی مرهون این گذشت و ایثار امام حسین علیه السلام هستند. وقتی خدا این وعده را داد صدیقه طاهره حاضر شدند که خدا این فرزند را بدهد و این بار را بِکِشند و بعد هم به شهادت او راضی بشوند. تا اینکه این امامت باقی بماند.
مدرسه_علمیه_زینبیه
مؤسسه_آموزش_عالی_حوزوی_زینبیه