به بهانه آزادی بیان!
به بهانه آزادی بیان!
غیر از درد دل و حسادت، اینترنت پدیده مهم و تاثیرگذار دیگری است که در کنار تمام کاربردهای خوب و بدش نقش مهمی در فضاسازی و آماده کردن بستر مناسب برای غیبت و گاه تهمت دارد.
در واقع در این فضای مجازی به بهانه آزادی بیان و اندیشه، عرصه برای جولان باز است و بسیاری از کاربران بدون نظر گرفتن عواقب احتمالی آن به تخریب شخصیتی آدم ها مشغول می شوند. حالا این تخریب می تواند در محدوده های کوچک وبلاگ های دوستانه باشد و یا در عرصه های سیاسی و مملکتی. به خصوص که پای انتخابات هم در میان باشد.
از آنجا که مطابق با احکام فقهی یکی از موارد وجوب ارتکاب غیبت وقتی است که مثلا قرار است فرد ناصالحی مسئولیت مهمی را عهده دار شود و زمام امور را بدست بگیرد، گاه در این عرصه خیلی افراد فرصت طلب وارد میدان شده و به تخریب از طریق غیبت مشغول می شوند. در این هنگام است که اگر این فرد حتی دارای یک نقطه ضعف کوچک هم باشد، بدون در نظر گرفتن توانمندی های وی، ابعاد مختلف خصوصی او زیر سوال می رود و حتی شخصی ترین مسائل زندگیش مقابل چشم و گوش میلیون ها مخاطب قرار می گیرد.
مطلب بعدی :
چه کنم با غم دل؟!
منبع: هفته نامه زن روز، نیلوفر حاج قاضی.
