دل را ز بی خودی سر از خود رميـدن است

جــان را هـواي از قفــس تن پـريــدن است

از بيم مـرگ نيست كـه سـرداده ام فغــــان

بانگ جرس زشـوق به منزل رسيدن اسـت

دستـم نمي رسـد كه دل از ســينه بركنـم

باری عـــلاج شــكر گريبـان دريــــدن اسـت

شامم سيه تر است زگيســوي سـركشـت

خورشيـــد مــن برآی كه وقت دميدن اسـت

ســـوی تـــو ای خلاصــــه گـلـزار زنـــدگـی

مـــرغ نـگــه در آرزوی پــركشيــــدن اســت

بگـــرفـت آب و رنــگ زفـــيـض حضـــور تــــو

هرگـل در اين چمن كه سـزاوار ديـدن اسـت

با اهـــل درد شرح غــــم خود نمـــي كنـــم

تقـــدير قصـــه دل مــــن ناشنــــيدن اسـت

آن را كه لـــب به جام هوس گشـت آشــــنا

روزي “امين” سزا لب حسرت گزيـــدن است

اشعار مقام معظم رهبری