وصیتنامه ناصرالدین باغانی ،متولد 1346،دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه امام صادق (ع) که در عملیات کربلای پنج به شهادت رسید.

… سخنم را درباره ی عشق آغاز می کنم. ما را به جرم عشق مواخذه می کنند.

گویا نمی دانند که عشق گناه ما نیست. اما کدام عشق؟

خداوندا! معبودا! عاشقا! مرا که آفریدی عشق پستان مادر را به من یاد دادی اما بزرگتر شدم و دیگر عشق اولیه مرا ارضا نمی کرد. پس عشق به پدر و مادر را به من ودیعت نهادی.

مدتی گذشت دیگر عشق را آموخته بودم اما به چه چیزعشق ورزیدن را؟ نه! به دنیا عشق ورزیدم. به مال و منال دنیا عشق ورزیدم. به مدرسه عشق ورزیدم. به دانشگاه عشق ورزیدم. اما همه ی این ها بعداز مدتی جای خود را به عشق حقیقی و اصیل داد یعنی عشق به تو.

یعنی فهمیدم که «لا یَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنون»

فهمیدم وقتی شرایط عوض شود «یَفِرُّ الْمَرءُ مِن اخیهِ وَ اُمِّهِ وَ اَبیهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنیهِ» …

پس به عشق تو دل بستم.

بعد از مدتی که با تو معاشقه کردم یکباره به خود آمدم و دیدم که من کوچکتر از آنم که عاشق تو شوم و تو بزرگتر از آنی که معشوق من قراربگیری.

فهمیدم که در این مدت که فکر می کردم عاشق تو هستم اشتباه می کردم.

این تو بودی که عاشق من بوده ای و مرا می کِشاندی.

آری تو عاشق من بودی و هر شب مرا بیدار می کردی و به انتظار یک صدا از جانب معشوقت می نشستی.

اما من بدبخت ناز می کردم و شب خلوت را از دست می دادم و می خوابیدم.

اما تو دست برنداشتی و این قدر به این کار ادامه دادی تا بالاخره گریز پای مرا به چنگ آوردی و من فکر می کردم که با پای خود آمده ام!

وه چه خیال باطلی!!!

اما شهادت چیست؟ شهادت خلوت عاشق و معشوق است.

شهادت تفسیر بردار نیست. ای آنانکه در زندان تن اسیرید به تفسیر شهادت نیندیشید که از درک قصه ی شهادت عاجزید.

فقط شهید می تواند شهادت را درک کند. شهید کسی نیست که ناگهان در خون بغلتد و نام شهید را بر خود بگیرد. شهید در آن دنیا قبل از اینکه در خون بتپد شهید است.

و شما همچنان که شهیدان را در این دنیا نمی توانید بشناسید و بفهمید بعد از وصلشان نیز هرگز نمی توانید درکشان کنید.

شهید را شهید درک می کند.

اگر شهید باشید شهید رامی شناسید و گرنه آیینه ی زنگار گرفته چیزی را منعکس نمی کند که نمی کند.

برخیزید و … فکری به حال خود کنید …

متن اصلی وصیت نامه

گردآوری و تلخیص: اندیشه گرایش “تفسیر”