بسمه تعالی

هر هفته نوبت یک همکلاسی است که برای ترجمه و شرح، پیرامون سوره ای،

کار کلاسی انجام دهد. طبق معمول به برکت حروف الفبا، قرعه اولین نفر ناخواسته به نام این حقیر زده شد.

آن را به فال نیک گرفته، یکی یکی خط به خط آیات نورانی چشم گذراندم و هر

موضوعی به ذهنم رسید در گوشه ای ثبت کردم.

یکی از ما حافظ کلام الله است. از او برای معرفی موضوعی اخلاقی از سوره مبارکه

فرقان، یاری گرفتم، و او نیز با شکیبایی یکی یکی آیات را برایم همراه با مسائلش مرور

کرد. چه خوب است رفیقت مأنوس با قرآن باشد!

در بین گفته هایش نکته ای نظرم را جلب کرد : تاثیر دوست.

موضوع بحث شد:

نقش دوست در سرنوشت انسان

وَيَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَىٰ يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا

يَا وَيْلَتَىٰ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا

لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِي ۗ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنْسَانِ خَذُولًا¹

آیاتی که واگویه ها و سرنوشت شخصی را به تصویر می کشد که

راه رسول حق(ص) را رها کرد و به همنشینی رفیقی بد میهمان شد.

وی فرجامی مگر ندامت و رو سیاهی به دنبال نداشت، و در حسرت همنشینی

با دوست خوب و همراهی رسول فریاد یا ویلتنی! سر داد

و تتمه آرزویش ندامت از گذشته شد.

آری یادت باشد در انتخاب همنشین و معاشرت بسیار دقت کن؛

چرا که به گفته مولایمان علی(ع) آدمی به راه و روش رفیقش خو می گیرد

و به افکار وی معتاد می شود.

تا توانی می گریـز از یار بـد      یار بد بدتر بود از مــــار بــد

مار بـــد تنها تـرا بر جان زند     یار بد بر جان و بر ایمان زند

پی نوشت:

1. فرقان / 27 و 28 و 29

نوشته : اجاقی گرایش “تفسیر”